സാഹിത്യകാരന്മാര്, പ്രത്യേകിച്ചും കവികള് അവര് സൃഷ്ടിച്ചിട്ടുള്ള ഏതു തരം കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ ജീവിക്കുന്നുവെന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത് ?
അമാനുഷിക കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ
പുരാണ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ
പുരുഷ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ
സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങളിലൂടെ
പണ്ടുകാലത്ത് , ഏറെക്കുറെ പുരുഷനൊപ്പം സ്വാതന്ത്ര്യം അവകാശപ്പെടാന് സ്ത്രീകള്ക്കു കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കില് അത് ആര്ക്കിടയില് മാത്രമാണ് :
പണിയാളര്ക്കിടയില്
രാജകുടുംബത്തിലെ സ്ത്രീകള്ക്ക്
നമ്പൂതിരി ഇല്ലങ്ങളില്
സമ്പന്നമായ ബ്രാഹ്മണ കുടുംബങ്ങളില്
ഇഹലോകവാസം വെടിയുന്ന സീതയെ വാത്സല്യത്തോടെ തന്റെ ശ്രേഷ്ഠമായ ശയ്യാതലത്തിലേയ്ക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നത് :
വെണ്ണിലാവ്
നക്ഷത്രങ്ങള്
മലമുകളില് നിന്നൊഴുകി വരുന്ന കാട്ടരുവികള്
ഭൂമിദേവി
ഭൂമിയുടെ ശയ്യാഗൃഹത്തിലേയ്ക്കു പോയിക്കഴിഞ്ഞാലും തന്റെ സാന്നിധ്യം ഭൂമിയിലുണ്ടാകുന്നത് ഏതുപോലെയാണെന്നാണു സീത പറയുന്നത് :
ആകാശത്തിരുന്നു ഭൂമിയെ കുമ്പിടുന്ന നക്ഷത്രം, നദിയില് പ്രതിഫലിക്കുന്നതു പോലെ
ഉണങ്ങിക്കരിഞ്ഞാലും മരത്തിന്റെ വേരുകള് മണ്ണില് പറ്റിച്ചേര്ന്നിരിക്കുന്നതു പോലെ
പകലിനോടു വിടപറഞ്ഞു മറയുന്ന സൂര്യന് അടുത്ത പകലില് തിരിച്ചെത്തുന്നതുപോലെ
പല വഴികളിലൂടെ ഒഴുകുന്ന നദികള് കടലിലെത്തിച്ചേരുന്നതു പോലെ
മനുഷ്യത്വമുള്ള വായനക്കാര്ക്ക് കൂടുതല് ഹൃദയ സംവാദമുണ്ടാകുന്നത് :
ഗജവിക്രമന്മാരായ പുരുഷ കഥാപാത്രങ്ങളുമായി
പുരുഷ മേധാവിത്വത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന സ്ത്രീ കഥാപാത്രങ്ങളോട്
മാനസിക വൈകല്യമുള്ള കഥാപാത്രങ്ങളുമായി
ദുഃഖഭാക്കുകളായ കഥാപാത്രങ്ങളുമായി
സി.വി. രാമന് പിള്ളയുടെ പ്രശസ്തയായ കഥാപാത്രം :
ലീല
സുഭദ്ര
നളിനി
മാതംഗി
ഭൂമിയുടെ ശയ്യാഗൃഹത്തില് ചെന്നുചേരുന്നതോടെ തനിയ്ക്ക് സ്വന്തമാകുമെന്ന് സീത പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത് :
ശാന്തിഗീതം പാടുന്ന കാട്ടരുവികള്
പര്വ്വതസാനുക്കളിലെ പുതിയ രത്നസമൂഹങ്ങളും ധാതുദ്രവ്യങ്ങളും
മേഘങ്ങള് നിരന്നു ശോഭിക്കുന്ന പുല്ത്തകിടി
പൂക്കള് ചൊരിയുന്ന മരങ്ങളും വള്ളിപ്പടര്പ്പുകളും
ഭൂമിയുടെ നിസ്സഹായാവസ്ഥ കവയിത്രി വരച്ചു കാട്ടുന്നത് :
കണ്ണീരിനിടയിലും മനോഹരമായി ചിരിക്കേണ്ടവള്
വിളര്ത്ത ചുണ്ടത്ത് നിലാച്ചിരി വിരിയിക്കേണ്ടവള്
കാലത്തിന്റെ കരങ്ങളില് മാത്രം സമാശ്വസിക്കുന്നവള്
ഉള്ളില് കൊടും തിരിയാളുമ്പോഴും തണുത്തിരുണ്ടവള്
അവള് സ്നേഹത്തെ കാണുന്നത് :
സ്ത്രീയുടെ പര്യായമായി
ഈശ്വരനും മേലെ
ചിങ്ങവെയിലിന്റെ ശോഭയായി
കാലത്തിന്റെ വികൃതികളിലൊന്നായി
